Читать онлайн Su ?z?rind? bahar бесплатно

© Rəfail Alı oğlu Tağızadə, 2020

ISBN 978-5-4498-3406-5

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Təzadlı gecə

Darıxıram

Ağ bulud

Bİr kəhər dayanıb Cıdır Düzündə

Kİmsəsiz evlər

İlahi, bu evdə kim qalacaq, kim?

Bu evin yükünü kim qaldıracaq?

Çəkib öz içinə dərd havasını,

bu sönmüş ocağı kim yandıracaq?

Üşüyən sobada dərdli kösövlər,

qırılan, yarımçıq ömür kimidi.

Qaralmış divarı bağrına basan,

kövrək xatirələr kömür kimidi.

Sahibin axtaran bir qara xəyal

qulaq kəsilibdi yel sorağına.

Dikib gözlərini qəriblər kimi

bağlı qapıların lal dodağına.

Yiyəsiz evlər də adam kimidi,

bir ev də beləcə yetim qalacaq.

İsti nəfəslərə möhtac evlərin,

həsrətdən içini torlar alacaq.

İlahi, bu evdə kim qalacaq, kim

Sükutda boğulan zaman içində.

Dərdi özü boyda nəm çəkən evlər,

intizar içində, güman içində.

03.02.2014

Qoru mənİ

Tamaşana gəlməyəcəyəm

Çırpıntılar

Qəm havası

Gecənİn sükutu

İşıqları o sönməyən tək evin

pəncərəsin bir göyərçin döyəcək,

dimdiyində gətirdiyi məktubun

hər sözündən sənin ətrin gələcək.

O ətirdən yuxu qalmaz gecədə.

O gecəni xatirələr alacaq.

O gecənin sükutunu pozacaq

adam gəlib düz önündə duracaq.

Gözlərinə dikiləcək iki göz.

Gözlərində o gözlərin öpüşü.

Lal divarlar yaddaşına köçürər,

pərdələrin izlədiyi görüşü.

Bu gecəyə lap ömrünü verərsən.

Yalvararsan qaranlığa ilk kərə.

Bir ismarış göndərərsən günəşə:

«Nə olar, sabah sən yuxula, yat» – deyə.

05.11.2016

Həsrət

Məni payız seçdi fəsil içində,

günümü xəzanlar hey tumarlayır.

Sənin əllərini göylər saxlayır,

mənim dizlərimi yer qamarlayır.

Sənsizlik hər gecə üşüdür məni,

donur öpüşlərin izi üzümdə.

Baxışım gözündə ağlayır sənin,

bir ağac göyərir köhnə izimdə.

Bir sazaq içimdən titrədir məni,

bahar istəyimi qəfil don vurur.

Havası sorulmuş bu boş qəfəsdə

həsrətin özünə təzə ev qurur.

Bu sənsiz dünyada nəyim var mənim?

Çəkilib gedirəm bu yer üzündən.

Nələr çəkdiyimi göydəki bilir.

«Ah!» yerin yeddinci qatından gəlir.

02.10.2016

Hüzn

Tənhalığım

Su üzərində bahar

Yaşa belə

Qara xatİrə

Gecənin birində lap sübhə yaxın

qara xatirələr boğacaq məni.

Bu səsə, bu küyə dözməyən gecə

axırda özündən qovacaq məni.

Dərd də dərd gətirər, qazancıma bax.

İllər daş səbrimi alır əlimdən.

Bu gecə yuxuma girən xəyallar

gəlib bir iltizam alır dilimdən.

Sıxır ürəyimi qara xatirə,

ümidin yolları dardı, dar, Allah.

Bu qədər zamanı necə yaşadım?

Məndə bir ölünün səbri var, Allah.

16.10.2015

Götürüb gedİrəm sənİ özümlə

Götürüb gedirəm səni özümlə

gecənin ən sakit, gizlin yerinə.

Qıymaram mən sənə könlümdən başqa

bir baxış toxuna, yerin bilinə.

Mən səni köksümə sıxıb apardım,

Bürüdüm hissimin burulğanına.

Bir də görərsən ki, qaçıb üzümdən

dodağım qonubdu dodaqlarına.

İlahi, sən bunda cazibəyə bax!

Bu sevgi özümdən qoparır məni.

Bu xumar gecədə bədirlənən ay,

salıb işığına aparır məni.

02.09.2014

Harada qalmısan

Külək dağıdardı meşənin telin,

yarpaqlar gizlincə öpüşərdilər.

Sən baxıb üzümə gülümsəyərdin,

bilərdim, bilərdim, nə istəyərdin.

Arabir görünən aydan utanıb,

qoluma girərdin, üzüaşağı

gedərdik hardasa bir gizlin yerdə

dünyanın qəmindən uzaqlaşardıq…

Külək tellərini daraqlayardı,

külək məni yaman qabaqlayardı.

Mən səni köksümə sıxardım ki, bəs,

külək tellərini daraqlamasın,

yanımda o səni qucaqlamasın.

İndisə küləkdən yan qaçıram ki,

ötən günlərimi varaqlamasın,

çatıb məndən səni soraqlamasın.

Meşə həmin meşə, çəmən o çəmən.

Yenə yavaş-yavaş əsəcək külək.

Atılan püşklərin o tərs üzütək,

indi zamanımı günahkar bilək?!

O ay da gizlənib, yağacaq yağış.

Ağac görən kimə çətirin salmış?

Hardan yağdırıldı üstünə qarğış?

Sən harda qalmısan, a tənha qalmış?!

O axşam qaranlıq ayırdı bizi.

Qaranlıq gecədə işığa düşmüş

gözlərtək görmədik bir-birimizi.

Sən ayrı, mən ayrı, bu tək dünyada.

Harada qalmısan, indi harada?

1982

Sükutlu gecə

Şam tut gecəmə

Sükutun səsİ

Göz yaşı

Narahat ruhlar

Böyük alim Rafiq Əliyevə

Bu bİr tale havası

Son səs

Alman faşistləri tərəfindən bombardman edilən bir binanın zirzəmisində həlak olan həyat yoldaşının

cəsədi önündə çarəsiz qalan yaşlı kişinin düşüncələri…

Polşa, 1944-cü il.

Son pərdə

İdeal insan yoxdu, onu heç vaxt özləmə,

heç də bu həyatdan yaxşı əsər gözləmə.

Hər kəs bir rol oynayır

özü bildiyi kimi.

Biz həyatda biri-birimizin

əksiklərini doldurmaqla məşğuluq.

Oxumadığım, rejissorunu görmədiyim əsərdə

sən məndən yaxşı aktyor olmağı gözləmə.

Komediya üçün nəzərdə tutulmuş tamaşanın

sonu faciə ilə bitir.

Səhnənin pərdəsi istənilən an bağlana bilir.

Son sözün ağzında,

son baxışın tavana zillənən gözümdə qalır.

Sonu faciəyə çevrilən bu həyat tamaşasında

sən məndən yaxşı aktyor olmağı gözləmə.

Mən faciə üçün yazılmış bir əsərdə

komik aktyor ola bilmərəm.

Pərdələr göz qapaqları kimi

tez-tez açılıb bağlanır.

Son pərdə gözləri qapamaq üçün sallanır.

Sən məndən yaxşı aktyor olmağı gözləmə.

Mən oxumadığım əsərdə

səhnəyə atılmış həvəskar aktyoram.

27.06.2018

Özgə şəhərdə

Özgə şəhərdə yaşamaq nə gözəl.

Özgə şəhərin gülləri də fərqli,

quşları da, ağacları da,

binaları da, adamları da…

Adam özünü və sevdiyini yaxşı tanıyır özgə şəhərdə.

Doğma şəhərin doğma küçələrindən,

sənə baxan pəncərələrdən, tanış adamlardan çəkinirsən,

sıxılırsan…

Özgə şəhərlərdə tək ay tanış, bulud tanış,

günəş tanış, yağış tanış, külək tanış, sən tanış…

Bir də bizi tək buraxmayan qaranlıq gecələr tanış.

Qarış bu şəhərin adamlarına, qaynayıb qarış.

Dodaqların bizi unutduğu, qulaqların sakit qaldığı

bu yerlər necə də gözəl.

Gizlində dediyimizi aşkarda deyəcəyik,

və bütün küçələri qol-boyun gəzəcəyik.

Hələ insanların gur olduğu yerlərdə şəkil də çəkdirəcəyik.

Sonra, uzandığımız çəmənlikdə, pilləkənlərdə

göyərçinlər yaxın gəlib qonacaq əllərimizə,

qumru quşları baxışlarıyla məktub göndərəcək məndən sənə.

Hər anımızı kadra alacağıq;

baxıb gülən gözlərimizi, heç unudulmayacaq o günlərimizi.

Əl-ələ tutub qaçacağıq meydan, küçə boyunca,

kefini çıxaracağıq bu günlərin doyunca.

Sevib sevildiyi qədərdi bir insan ömrü.

Boşaldığın, dolduğun, sənin sən olduğun,

gecəsi gündüzündən,

gündüzü gecəsindən uzun

özgə şəhərdə yaşamaq necə də gözəl.

Çox gözəl.

17.01.2018

Vətən bİtİr

«Bu gün dənizin qurbanlıq gəmisiyəm…»

Boş şəhər

Bu şəhər, küçələr yenə də bomboş.

Yorğun ayağını sürüyür səki.

Süpürür şəhərdən xatirələri

saralıb tökülən yarpaqlar təki.

Bu şəhər, küçələr yenə də bomboş.

Daha inanmıram bu şəhər dola.

Bu doğma şəhərdə qəribəm, Allah,

məni də özü ilə aparan ola.

Bu şəhər, küçələr yenə də bomboş.

Qaçıb bu şəhərin əlvan bənizi,

dənizə uzanan küçələriylə,

bu şəhər boğmağa aparır bizi.

29.06.2016

Dənizdə toy

Sənin gəlişini görən ləpələr,

önünə yüyürər, arxanca qaçar.

Sonra ayağından, izindən öpər,

əyilsən üzündən, gözündən öpər.

Sonra qulağına nəsə pıçıldar,

yanağın allanar, gözün parıldar.

Səni öz yanında saxlasın deyə,

gəlib izlərini yuyub aparar.

Sən də bu sevincin sədalarında,

ləpə paltarında gəlin olarsan.

Bu gecə toyuna gələn balıqlar,

düzülər boy-boya şahidlər kimi.

Sonra bir gecəlik hey sevişərlər —

atılıb düşərlər, alqış deyərlər.

Külək də «Mendelson marşı”nı çalar.

Bu gecə dalğalar dəniz toyunda

ləpəylə ilk dəfə bir vals oynayar.

Ay da olanları göyə yollayar.

Bu gecə bir ülvi sevgi gecəsi,

dəniz qucağında bir eşq nəşəsi.

28.11.2016

Gəl gedək dənİzə

Dənİztək

Səni dəniz təki qucaqlayaydım,

səni dəniz təki öpə biləydim.

Səni dalğalartək alıb qoynuma,

səni ləpələrtək sığallayaydım.

Nə ay görə bizi, nə günəş baxa,

çəkilək dənizin sərinliyinə,

çəkilək dənizin dərinliyinə.

Bir özgə baxış da səni görməsin,

bir özgə çağırış da sənə gəlməsin.

Gəl gedək, gəl, gedək biz olan yerə,

özümü dəniztək göstərim sənə.

10.09.2017

«Dəniz də qadın kimidi…»

Sənİn özəl şəhərİn

Yenə

Yenə bir öpüşün yeri göynədi,

alışıb od tutan yanaqlarında.

Bir həsrət özünə yer tapa bilmir,

titrəyən, səyriyən dodaqlarımda.

Təzə qanad açıb uçan bu qızın

könlünə bu gecə «soyuq”mu dəydi?

Yoxsa ki dənizdən əsən küləklər

o kövrək hislərin qanadın əydi?

Harada gizlətdin, haraya atdın,

xəyali gecənin naxışlarını?

Dəli küləklər də qopara bilmir

yollara dikilən baxışlarını.

Küskün baxışları yollardan yığıb,

qoynuna sığınan qollardan çıxıb,

alıb əllərimə yanaqlarını,

alıb dodağıma dodaqlarını

səni o gecədən qoparacağam,

səni öz gecəmə aparacağam.

Necə qıydın, İlahİ

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Üzünə qırış saldın,

saçlarına dən saldın.

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Hər qırışı görüncə

ürəyimə xal düşür.

Səbrim bir tikə olur,

köksümə ləkə düşür.

Qəribə bir kölgə var

qürub saçan üzündə,

dünya sönür gözümdə.

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Bilirsən necə qorxur?

Dözə bilmir bu «dərdə».

Qorxur gözəllik bitə,

düşüb gözündən itə.

Güzgü əlində sınar,

hər kəs gözəli qınar.

Mənim gözlərimdəki

gözəllik itən deyil,

qurtaran, bitən deyil.

Bir onu bilirəm ki,

itməz onda gözəllik.

Yaş üstünə yaş gələr,

bitməz onda gözəllik.

İçindəki gözəllik,

bir az da üzə çıxar.

Üzü, gözü nurlanar,

daha da gözəl olar.

Gözlərim alovlanar,

baxışım sığallanar…

O, mənimtək düşünmür,

düşünmür eyyy, İlahi!

Qadınlar ayrı cürdü…

Qadın incidi, dürdü…

Görəsən mənim qədər

dərdini çəkən varmı

yerdəki mələklərin?

04.05.2016

Günah

Üzəcək tərəddüd, üzəcək səni,

o kövrək ürəyin tab etməz buna.

O hisslər, duyğular bir etirafdı,

üzünü min kərə çəksən də yana.

Sənin etdiklərin günahdı, günah.

Sənin etdiklərin özünə qəsdi.

Çırpınıb üstümə yüyürən ürək

sinəndə car çəkir: «dözdüyüm bəsdi».

Sən niyə qənimsən özün-özünə.

Fikirlər hissini boğur hər gecə.

Hey dolub-boşalan, dəyişən halın

o kövrək qəlbini yaşatsın necə?

Hər gülü anlayan, çiçəyi duyan

özünü duymurmu? İnanmaq çətin.

Əlimdə gizlənən titrək əllərin

söyləyir: «yanmaq da, danmaq da çətin».

19.04.2014

Yuxusuz gecələr

Daha gecələrin yuxusu qaçıb.

Daha yuxular da şipşirin gəlmir.

Gecənin halını kim qaçırıb, kim?

Bu halsız gecələr özünə gəlmir.

Dəniz qaranlığı alıb qoynuna,

sahilin dərdini ləpələr çəkir.

Bulud arxasında gizlənib ay da,

gündüzün dərdini gecələr çəkir.

Bu gecə meh də yox, yatan ağacda

yarpaqlar boynunu budağa dikib.

Girmişəm gecənin dərə bətninə,

görürəm bir qızın yuxusu itib.

28.01.2016

Sevgİnİn səsİ

Hamıdan sakitdim, saf bir oğlandım.

Başımı aşağı salıb gəzərdim.

Günəşin altında qaralanacan,

günü saatlara düzüb bəzərdim.

Məni aya bölüb böyüdən ilin,

oxşar günlərində heç darıxmadım.

Düşüncəm yerində, ağlım yerində,

sözümdə bir kərə heç karıxmadım.

Sevincli gündüzün, xoş axşamların

günəşi nə gözəl, ayı nə gözəl.

Qayğıdan çox uzaq uşaq çağların

yağışı, payızı, yayı nə gözəl.

Elə ki sən gəldin… hər şey dəyişdi.

Dəyişdi zaman da, dəyişdi an da.

Allanan yanaqla, gülən ürəklə

mənə göz vururdu təzə güman da.

Məhvəri dəyişdi sakit ömrümün,

sükutlu həyatım içdən qaynadı.

Baxdım üz-gözünə, matım qurudu:

İlahi, bu necə gözəl aynadı.

Könül aynasında mən sən olmuşam.

Dəyişib əhvalım, dəyişib halım.

Qayıdım özümə, ya səndə qalım?

Qorxuram olanı əlimdən salım…

Qalmışam bu iki yol arasında.

İçimdən içimə səs pıçıldayır:

«Dözməz bu halına…, dözməz ürəyin.

Qaytar məni geri, qadanı alım».

05.08.2017

Sevdİm

Mənİ yuxudan oyat

Qаçqın uşаğı

Güllə səsİ

Bu gedişin – zamanın… qəmi var, ağrısı var,

içində naləsi var, dərdi var, yanğısı var.

Körpələr boylanır təpə qəbirdən,

körpələr boylanır qəbir qucaqdan,

körpələr boylanır qan quyusundan.

Bir körpə anasın axtarır hələ

açılan güllənin alovlarında.

Bir gözdə analar güllələndilər,

bir gözdə ataya uçdu güllələr.

Güllələr körpənin son oyuncağı,

güllələr körpənin son dayanacağı.

Körpənin o torpaq tər sinəsində

sevdiyi qırmızı lalə böyüyür,

üstündə bir qara güllə yarası.

Günahsız körpələr, məsum körpələr,

körpə çağlarını yaşamadılar,

körpə adlarını daşımadılar.

Yarımçıq qoyulan ömür payıyla,

üzündə o donmuş qorxunc halıyla,

bir körpə dolaşır, bir körpə gəzir

Qanlı Xocalının gecələrində,

Kərkükün, Mosulun…

Hələb, Kabulun,

köhnə Varşavanın,

Osvensimin,

Xatının,

Bağdad, Dəməşqin,

Qarabağın

sevincsiz,

uşaqsız

küçələrində.

Ötür, illər ötür, zaman dəyişir,

səndə də, məndə də güman dəyişir.

Bu qara dünyada, yalan dünyada

kor fələk dolanan məkan dəyişir,

əldən ələ keçən sükan dəyişir,

naqisin xisləti dəyişmir ancaq.

Təmiz bildiyimiz o boz səmadan

hələ də o qorxunc mərmilər yağır

körpə evlərinə, xəstəxanaya.

Güllə səsi gəlir yerin altından.

Güllə səsi gəlir oyuncaqlardan.

04.02.2017

Tərəddüd

Gecənin bu sakit, hüznlü vaxtı,

ürəklə qapımı kim olar döyən?

Doğmamı, özgəmi bu qəfil gələn?

Kimlərin yadına düşmüşəm görən?

Bu əski qapılı, əski qıfıllı

bu kasıb komamı kimdi tanıyan,

kimdi gecə vaxtı məni arayan?

Adamın ağlına min güman gəlir,

başımda min xəyal dolaşır, gəzir.

Çoxdan unutmuşam qonaq-qaranı,

Tanrımı göndərib gələn qonağı?

Qaranlıq gecəyə ay doğan kimi,

qapının ağzında gecə qonağı.

Bir əlim dəstəkdə, biri cəftədə.

Açım, ya açmayım?

Bilmirəm hələ…

18.02.2018

O əllər

Sevgİ nəğməsİ

Sənin çətirini alan küləyin,

öpüşü qonacaq yanaqlarına.

Enəcək, enəcək bir az aşağı —

o solan, göyərən dodaqlarına.

Bu yerin, bu göyün heç bilmədiyi,

ayın duymadığı, eşitmədiyi,

bir sevgi nəğməsi oxuyacağam

qara buludların qulaqlarına.

Daha bu əllərim çətirdi sənə,

o mil-mil barmağım pərdələnibdi.

Mənim baxışlarım şimşəkdən iti,

bulud pərən-pərən səpələnibdi.

Çırpdım küləkləri boz qayalara,

söndür, söndür məni, alışacağam.

Mənim coşan sinəm yelkən kimidi,

dəniz dodağından yapışacağam.

Qayıt

Öpüb həsrət çəkən baxışlarından

yenə hansı xəyal apardı səni?

Daha bu dənizin sahili bomboş,

yoxsa qağayılar qopardı səni?

Bu nə qəm-qüssədi, bu nə kədərdi,

bu dərdin içində necə bitmisən?

İndi haralarda axtarım səni?

Sən özün-özündən çıxıb getmisən.

Bu günlər düz on il qocaltdı səni.

Sınıq ürəyimdən qayıt yerinə.

Sənin hər gününə bir ad qoyardıq,

indi nə ad qoyaq bu on ilinə?

Səni apardığım səma yolunu

simşək cadar-cadar doğrayıb, töküb.

Əllərim göylərdən üzülüb tamam,

ruhumun üstünə qaranlıq çöküb.

Bu günlər düz on il qocaltdı səni.

Sınıq ürəyimdən qayıt sən geri.

14.09.2014

Qəmlİ baxışlar

Necə silim şəkildəki göz yaşın?

Çarpaz qollar boğur məni şəkildə.

Çıxart məni köynəyinin içindən

enib qalxır ürəyintək şəkil də.

İndi hara baş götürüb yol gedir

«gəl-gəl» – deyib, söz söyləyən baxışlar?

Göndər mənə, göndər doğma dərdləri

qucaqlaşıb öpüşsünlər tanışlar.

Üz-gözündə son illərin naxışı,

sevincimi qəmlər boğur haçandı.

Ha bağrıma basıb, basıb, hey öpdüm,

dərd sönmədi… təzə dərdlər oyandı.

…Danış şəkil, danış gözlər, danış, din.

Kim deyir ki illər bizi itirməz?

Baxma, mənim sən arxamca beləcə,

şəkil məni bir də geri gətirməz.

25.06.2015

İçİmdə sən boyda sən gəzdİrİrəm

Qəlbinə özündən ağır yükləri

illərdi yığırsan, daha sığışmır.

Sənin ürəyini oxuyan kəsin

elə bilirsən ki qəlbi alışmır?

Sevincin sevincim, kədərin kədər,

sənsizlik çəkdiyim dərdlərdən betər.

Özün yüklədiyin o yüklər qədər,

içimdə sən boyda sən gəzdirirəm.

Dərd də dərd gətirir özündən böyük,

baxışım min kərə gözümdən böyük.

Alnımın yazısı üzümdən böyük,

içimdə bir qoşa mən gəzdirirəm.

10.12.2013

Qapın döyülə

Gecənin birində qapın döyülə —

baxıb görəsən,

qapının ağzında ağappaq adam.

Bir göz baxır sənə oyuq içində,

gələn dərd içində, soyuq içində.

Uzaqlardan gələn yorğun adamın

adı hecalana titrək səsində.

Sənə tanış gələn sönük gülüşü,

o nəm gözlərində ilişib qala,

səni xəyallardan xəyala sala.

Əvvəlki utancaq baxışlarıyla

səpə üst-başına ötən illəri,

oyada yuxulu xatirələri,

titrəyə içinin alt pərdələri…

Buna ürək dözər,

buna can dözər?

Bu təklik içində, sükut içində,

dərdlər öz-özündən alışan ola,

dərdlər bir-biriylə barışan ola.

Kösövü qaralmış, külü ağarmış

həsrətlər içində sənə yol alan,

o əski sevdalı yorğun adamın

üzünə qapılar açıla yenə:

Bir könül qapısı, bir ev qapısı…

15.04.2018

Məndən bİr xalı toxu

Yaman dəyİşmİsən

Küləklİ yağış

Bİr şəKİl gəlməlİydİ

Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,

yazda kitab arasına qoyulan gültək.

Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,

gecədən səhərəcən oxunacaq varaqtək.

Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində;

xatirələri çözələyəcək,

xəyalları söyləyəcək,

insana həyat yaşadacaq

bir şəkil.

Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,

yer boyda, göy boyda;

sən boyda bir şəkil.

08.03.2018

«Baxışın keçmişdən danışır…»

Unudaram dərdİmİ

Bu gecənİn sahİlİ

Dənİzİn xatİrəsİ

Bu məsum gecəni, kövrək gecəni,

bir görən oldumu bizdən savayı?

Alıb ulduzların uzaq salamın,

dənizin səsini duyan oldumu?

Bir az rahatlanıb, bir az boşalıb,

röyalar içində batan oldumu?

Üstünə yüyürən ağappaq ləpə

ipək əllərinə gəlib dolacaq.

Sonra da dənizin xəlbət sözünü

sənin qulağına pıçıldayacaq.

Bu məhrəm söhbəti bitirsin deyə,

hələ neçə kərə gedib gələcək,

sözləri birəbir gəlib deyəcək.

Sonra da dənizin köpük havasın

xəstə ürəyimə səpib gedəcək.

Sənin dərd ortağın, o söz sirdaşın

ağaran ləpələr, o ağ ləpələr

sahilə ağ yaylıq sərib gedəcək.

Üstünə yüyürən, üstümə qaçan

o coşan dalğalar, sakit ləpələr

xatirə yazacaq gecə adına,

qumlu sahillərin boz yaddaşına,

qulaq yaddaşına, göz yaddaşına.

Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,

bir də ki, o tənha sahildəki biz.

Əriyən gecədə, sönən gecədə,

bizləri bir yerdə tutan gecədə,

ulduzla, dənizlə qalıb baş-başa,

gəzərik gecəni biz qoşa-qoşa,

gəzərik sahili o baş, bu başa.

Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,

bir də ki, o tənha sahildəki biz…

30.12.2013

Dənİz sevgİsİ

Məni dəniz boğsa bir dərdim olmaz.

Bilirəm, ustufca, lap aram-aram

çəkib öz qoynuna alacaq məni.

Bir az tumarlayıb, bir az oynadıb

əliylə gözümü yumacaq mənim.

Qoymaz son sozümü, qoymaz deməyə.

Ona dərd olacaq, dözməz bu dərdə.

…Məni sakitliyə aparıb gedər,

itirər gözlərdən, itirib gedər.

Yığar balıqları üçə, yeddiyə,

«baxdınız, gördünüz», «dağılın» – deyə,

qovar balıqları, qovar yanımdan.

Yuyub, rahatlayıb basdırar məni,

canlılar gözündən azdırar məni.

Rekviyem çaldırar susan sulara,

ay da işıq salar, gecə durular…

Üstümə yosunlar döşəyər, tökər,

içimə bir sevgi toxumu səpər.

Oxşayıb, oxşayıb yatırar məni,

sevginin qoynunda batırar məni.

Məni dəniz boğsa, heç dərdim olmaz,

üzümdə sevginin naxışı solmaz.

27.01.2015

Dənİz gözlüm

Dənİz nəğməsİ